In het ziekenhuis waar wij sinds 2014 regelmatig  komen lag in de wachtruimte bij de cardioloog een blad waarin iets stond over reizen voor hartpatiënten. ‘Kijk dat is misschien iets voor ons’,  zei Anneke (mijn vrouw). Wij werden bij de cardioloog naar binnen geroepen en eigenlijk bleef het daar bij. Later thuis hadden we het er nog eens over, ja, misschien is dat nog iets voor ons, wie zal het zeggen. Voordat de hartproblemen zich hadden gemanifesteerd waren wij eigenlijk altijd op eigen gelegenheid op vakantie geweest. Vliegreizen gemaakt, gekampeerd, later met de caravan prachtige reizen gemaakt. En zoals veel hartpatiënten wel weten is het vanaf het moment dat de eerste symptomen zich aandienen, inleveren geblazen. Elke keer dat er iets op de planning stond kwamen de klachten weer opzetten. En vervolgens werd de planning weer bijgesteld. Zo ging dat toch al een poosje geen vakanties. Ach, je moet het wat rustig aan doen, maak je niet zo druk, allemaal goed bedoelde adviezen. Uiteindelijk kom je dan op een punt d at de verkoop van de woning een goede optie blijkt te zijn. We hebben daar samen 44 jaar gewoond, en het was mijn ouderlijkhuis. De woning hadden wij aangepast en wel zodanig dat wij daar tot in lengte van jaren nog konden blijven wonen. Ik had daar een nieuwe hobby ontdekt: het kweken en verzamelen van fuchsia’s, een hobby kasje geplaatst en er een mooie siertuin van gemaakt. De woning in de verkoop en samen op zoek naar een kleinere woning, liefst in ons eigen dorp, dat was de opdracht die wij onszelf hadden gegeven. Een spannende tijd volgde en uiteindelijk na een half jaar kwam er schot in de zaak. Wij wonen sinds kort in een seniorenwoning aan de rand van ons vertrouwelijke dorp. Echt een lot uit de loterij. Een moderne woning, geen tuin, maar wel een terras, het gras wordt gemaaid, heerlijk, we hoeven niets meer. Een woning met uit zicht op een landgoed met bossen. Prachtig. Gewoon. Fuchsia’s kan ik nog altijd houden. Niet meer zoveel, maar toch. We zijn daar nu gesetteld en voelen ons thuis. Je maakt als het ware gezamenlijk een nieuwe start, je begint allerlei plannen te maken. ‘Zullen we eens voor weekje een camper huren, kijken hoe dat gaat?’, stelde ik Anneke voor. De reactie was niet instemmend. Anneke is gedurende de achter ons liggende periode altijd mijn steun en toeverlaat geweest en heeft veel angsten doorstaan. Dus haar reactie begreep ik wel. We hadden allebei toch wel de behoefte om er weer eens een weekje op uit te treden. HartbrugReizen kwam wederom ter sprake, extra medische begeleiding die mee gaat, wat extra steun, mocht het mis gaan, zorgeloos samen op pad. Dat sprak ons beiden wel aan. Dus werd er driftig gegoogeld, ach en dan gaat het snel. De site van Hartbrugreizen werd snel gevonden. De reizen zien er veelbelovend uit. Alléén de opstapplaatsen was een hobbel die genomen moest worden, wij wonen namelijk in de Achterhoek. Toen HartbrugReizen gebeld, we kregen het HartbrugMagazine opgestuurd en er werd een oplossing geboden voor het opstappen. ‘Eigenlijk heel eenvoudig, jullie stappen gewoon op in Roermond’, zei de vriendelijke stem van HartbrugReizen. ‘Kom een dag eerder naar Roermond, doe het lekker rustig aan, boek een kamer in Hotel Roermond, daar vlakbij is de opstapplaats. Jullie hoeven dan niet vroeg op pad. Je kunt ‘s morgens lekker ontbijten, een kopje koffie nemen en jullie stappen op. Zo heb je er een extra vakantiedag bij’. Die hobbel was opgelost, toen bleef over welke bestemming. In mijn enthousiasme had ik al ‘Der Singender Wirt’ in het Beierseland geopperd, of Oostenrijk, waar wij toen met de caravan veel zijn geweest, dat zou een mooie reis zijn. Anneke, zoals altijd weloverwogen: ‘kijk eens naar de reis van België, dat is niet zo lang, een klein weekje, om het eerst is even te proberen.’ We hebben ons toen aangemeld voor deze reis. Nadat wij van een prima overnachting en van een uitstekend ontbijt hebben  genoten in het prachtige Hotel Roermond, togen wij naar de Hartbrugreizen bus. Jan, onze buschauffeur, was al druk bezig met het inladen van de koffers. Er stond een bestelbusje van HartbrugReizen, daar werd dan ook het nodige uitgeladen en in de bus gezet. Dit bleek extra water, soep, koffie en frisdrankjes te zijn, iets voor onderweg. We namen net als de andere reizigers plaats in de bus. Toen Jan kundig de bus Roermond uitstuurde en ons welkom heette, nam onze reisleidster Marly het woord. Voor haar was het een weerzien met veel bekenden en nieuwe gezichten. Op een energieke wijze vertelde zij over Hartbrugreizen, en natuurlijk over onze gezamenlijke reis richting België. Wat ons meteen opviel was dat het enthousiasme er vanaf spoot. Tijdens de reis, die ging richting Oostende waar ons Hotel Royal Astrid zich bevindt, werd persoonlijk kennis gemaakt met Marly en Hilde, onze verpleegkundige. Even een praatje, dat gaf al een bijzonder prettig gevoel en komt vertrouwd over. Het programma dat deze dagen werd aangeboden kenmerkt zich door de ruimte die je krijgt. Niets hoeft. Er is ruim voldoende vrije tijd om zelf op stap te gaan, of met een groep mee. Het waren prachtige dagen. De boulevard van Oostende, de rit langs de kust van West-Vlaanderen, de indrukwekkende militaire begraafplaatsen van de Eerste Wereldoorlog. Je beseft dan eens te meer, dat de wereld nog niet veel heeft geleerd. Ieper, niet ver van de Franse grens. Brugge, Marly had hier voor gidsen gezorgd die op kundige wijze de geschiedenis van Brugge vertelden, en er was een boottocht geregeld. Geweldig. Gent, weer zo’n mooie stad. Ook hier waren er gidsen en deze keer werd voor diegene die wilden, snel een boottocht geregeld. En alles onder het motto niets hoeft. De laatste dag op weg naar de opstapplaatsen werd Antwerpen nog aangedaan. Helaas heb ik hier niet veel van gezien, blijkbaar had ik een buikgriepje opgelopen. Dat was buitengewoon vervelend en lastig. Maar juist dan besef je wat het betekent, de verpleegkundige hulp van Hilde. Geweldig. De extra steun van Marly. Zelfs toen wij bijna in de Achterhoek waren aangekomen belde Marly met Anneke, om te vragen hoe het ging. Daar spreekt een grote verantwoordelijkheid en betrokkenheid uit. Wat een fijn en geweldig team. Hopelijk vinden meer hartpatiënten de weg naar HartbrugReizen. Het kan nog steeds, veilig, vertrouwd, met deskundige hulp van team Hartbrugreizen er lekker op uit. Voor ons zal het dan niet de laatste keer zijn dat wij met HartbrugReizen op pad gaan. En wat mij zelf betreft: het glas is nog steeds halfvol. Groet uit Vorden, Anneke en Gerrit Koerselman

Opstapplaatsen: Breukelen, Den Bosch, Eindhoven, Roermond Dan is de gastencirkel rond 29 + 3, Jan, Hilde en Marly, het hele gezelschap dit keer Niet zoveel, vaak zijn het er meer. De traditionele vlaaienstop doet het ijs breken Vooral met de nieuwe gasten, is dat gebleken Na een lange en wat vermoeide reis Een hartelijk welkom in Bischofsmais. Zo. 19/05 Na een vroeg ontbijt een behoorlijk end Naar het städschen Kufstein, welbekend Na Kitzbühel langs Lienz richting Berg am Drau Zijn we er toch nog tamelijk gauw. Een prachtig hotel Glocknerhof komt in zicht Wat hoog bovenop een berg ligt Voor veiligheid is het erg rot Als je ’s nachts denkt, hoe moet mijn kamerdeur op slot. Hoe doe je dat dan, opgelet! Gewoon een stoel onder de deurknop gezet En in onze verbeelding, een visioen Zij het ook met een bankstel doen. Hoe doe je toch je schoenen aan? Als je de schoentrekker thuis laat staan Niet voor een gat gevangen, die man Ontdekt dat het ook met een vork kan. Ma. 20/05 Ontbijt, dan om 10.30 naar Greifenburg dorp Geen grote afstand, een enkele steenworp Ook een aantal gasten achter gebleven Willen ’s middags de Weissensee optimaal beleven. Met allen in de boot, wat ons wel past De wolken houden de regen vast Ook informatie in Nederlands en Duits 99 meter diep, dat is vast juist Op de bodem kalk, komt omhoog door de bronnen Daardoor de randen wit, Weissensee is niet verzonnen.       Een touwtje gaat van hand naar hand Dit is nu echte vriendschap, want Wat is nu een scheerapparaat Zegt u nu zelf, zonder draad. Di. 22/05 Door het Spittal langs Villach naar de Wörthersee Chauffeur Jan weet de weg, neemt ons dus mee Terwijl de Kasselrotherspatzen zingen De vrolijke klanken door de bus weerklingen. Al heb je met Het Geloof niet zoveel banden Wil je in MariaWörth wel een kaarsje branden Al die trappen op, is een bezwaar Ach laat dan dat kaarsje maar. Een bubbelbad wordt ons beloofd Frits en ik in die heil geloofd Maar er rijst een groot probleem We moeten er in ons blootje heen Frits oppert geen probleem, neem mijn Tirolerhoed Want die staat mij toch zo goed. In Klagenfurt wat zouts en zoet Dat geeft de burger nieuwe moed Te wandelen door de binnenstad Al is er wat regen op ons pad. Dan snel terug op de Autobaan De meesten even slapen gaan Onze Jan toch licht gestoord Hij denkt dat hij ons snurken hoort. Rijden, subliem onze Jan Maar denk toch aan je eieren man Vergeet je die steeds worden ze keihard Dat geeft bij de afgang grote smart. Wo.22/05 Op weg naar Lienz een koffiestop Locatie Seehaüsl was top Op een terras aan een klein meer Zwemmen de forellen heen en weer. Eerst de bus nog kwijt te raken Zonder in de stress te geraken Jan dus weer zijn mannetje sta Zingt: Mädschen sind zum Küssen da. Op tijd terug in het hotel Dat bevalt ons allen wel Wat is er voor ons neergezet Een fantastisch grillbuffet. Do. 23/05 Door diverse ongemakken Gaat de inspiratie zakken Maar zomaar een ochtend vrij  maakten jullie zeker blij. Jaussen naar Buschenschenke Hupfa Daar kan ik niets van vertellen Ik kon de groep niet vergezellen Maar bij de muziekavond, de man met de trompet De eigenaar van Glocknerhof, dat was vet. Vr. 24/05 De Nockalmstrasse gespert door lawinegevaren Da dürfen wir mit den Bus nicht fahren Een andere route, die was klasse Dan op Katschberg een koffiestop inlassen. Door het Salzburgerland rijd je Steiermark binnen Dan aan een grote afdaling beginnen Na 3,5 km. een lunchstop bij vissen Wat enkele van ons hadden willen missen. Een stop in Millstad am Millstätersee Een stralende zon ging met ons mee En met een disco-avond in het verschiet Zijn we allen benieuwd, wat ons dat biedt Jan, die belofte was niet fijn We laten jou voortaan DJ zijn. Frits en Ton in het bubbelbad 3 kwartier wachten, toen waren ze het zat Frits zei tegen Ton, als jij een knopje ziet Ik niet zei Ton en de bubbels kwamen niet. Za. 25/05 Hochalpenstrasse, door 7 meter sneeuw gespert Zodat het een andere route werd Heiligenblut, de bedevaartplaats Waar bij de Pastoor het flesje staat. Naar overlevering in de 14 de Eeuw Stak de Prins zijn bloedende been boven de sneeuw 3 korenaren groeiden uit zijn graf Wat aan de bedevaartplaats extra dementie gaf. Nog even naar Lienz voor een laatste stop Dan zit de koek er bijna op Op tijd naar het hotel vóór de bruiloftsgasten Zodat de bus op de plaats ertussen paste. Op weg naar het diner een regenboog Een kleurenschouwspel wat er niet om loog Het bruiloftsfeest in volle gang Aten wij met muziek en gezang. Zo. 26/05 Na het ontbijt, een groepsfoto, dus opgelet! Alle bagage in de bus gezet Een voorbeeldige groep, allen op tijd Zodat de bus om 9.00 uur wegrijdt. Door de Tauerntunnel 5 km. lang Hilde zorgt voor koffie, voor geen bochten bang De Krimmelwasserfälle, Gerlospas 1633 km. hoog Stond op een bord, zodat iedereen het geloofd. Jan zegt: “jullie luisteren zo goed Dat geeft mij weer nieuwe moed Ik jullie op de juiste tijd Veilig naar het hotel toe rijdt Weer in Bischofsmais, naar het Morada hotel Maar liever naar “Zur Alten Post” bij Walter, dat wel. Ma. 27/05 Vandaag de laatste dag om naar huis te rijden Is de Autobaan niet te vermijden Lieve Marly, Hilde en Jan, jullie klaarden weer de klus Heel veel dank van ons allen en een dikke kus. Bep Hagenberg

HartBrugreis  Karinthie 18 t/m 27 Mei  2019. Beste Marly. Mijn eerste HartBrugreis. Karinthië Een mooi stukje natuur. Zo maar gratis aan ons geschonken, waar we zuinig op moeten zijn,om nog lang van te kunnen genieten. Zoals wij dat konden doen,tijdens ons bezoek van 18 t/m 27 Mei 2019. Karinthie voor mij geen ""Brug"" te ver, maar een brug,die mij bracht in verbondenheid met velen.In alle openheid,en met een "warme" belangstelling,konden wij elkaar benaderen, en samen naar vermogen,op pad te gaan. Indien nodig konden we een helpende hand bieden,om met dat klein gebaar,deze 10-dagen aangenaam te maken.. De weergoden,lieten de sluizen even dicht,en gaven de zon toegang,om ons van een bruin kleurtje te voorzien. Gesterkt door de kok in de keuken,was geen berg te hoog, om te bewandelen. Na een mooie dag,was het goed rusten,op een bed, die ons goed gezind was. Deze vakantiereis,met de HartBrug,zo heel anders als alleengaande t.o.v. de vele reizen,die ik al heb mogen maken. De HartBrug,geen brug te ver, op de "paden" die ik nog mag belopen. Bedankt voor de fijne begeleiding. Met vriendelijke groet, Johan van Lunsen.

Op woensdag 20 maart j.l. zijn we met Hartbrugreizen begonnen aan onze reis naar de Balkan. We waren vol spanning hoe het allemaal zou gaan. De meeste mensen weten niet veel over de landen in de Balkan alleen dat er oorlog is geweest tussen de verschillende landen begin jaren negentig, welke voor veel slachtoffers en vluchtlingen heeft gezorgd. Dus op naar de Balkan. Het was een zeer gemêleerd gezelschap tussen de 60 - 90 jaar, één sprong er nog uit met 97 jaar. Met behulp van zijn rollator kon deze persoon echter heel goed uit de voeten komen. We hadden er veel zin in. Het begeleidings team bestond uit Jan, onze chauffeur, voorts Marly, organisatrice en reisleidster die de teugels goed in de hand had en als een moeder voor haar “kinderen” zorgde en altijd opgewekt was, niets ontging haar, tenslotte hadden we ook nog Hilde die als verpleegkundige en vrijwilligerster  het team en reizigers ondersteunde, heel belangrijk. We hebben vier hoofdsteden bezocht te beginnen met Boedapest hoofdstad van Hongarije, hierna Belgrado hoofdstad van Servië, toen Sarajewo hoofdstad van Bosnië/Herzogawina en tenslotte Zagreb de hoofdstad van Kroatië. Al deze landen en steden hebben hun eigen charmes en culturen en niet te vergeten de natuur. Het meest sprak ons Bosnië/Herzogawina en Kroatië aan. Prachtige bossen, bergen en rivieren stromend door diepe ravijnen en kloven. Op de hogere bergen lag zelfs nog sneeuw. De hoofdstad van Bosnië/Herzogawina heeft in de laatste oorlog veel geleden door de belegering van Servische en Kroatische milities die de lager gelegen stad onophoudelijk beschoten vanuit de rondom liggende bergen. Wat veel indruk heeft gemaakt was de tunnel van hoop, 800 m lang en 5 m diep onder de grond. Deze tunnel werd gebruikt om ongezien de stad te verlaten en als aanvoerlijn voor het hoogst noodzakelijke als eten, medicijnen. Er was een museum bij en een deel van de tunnel was nog in gebruik om  de bezoekers een idee te geven van deze situatie. Ook de schuilkelder van Tito tegen atoomaanvaller was indrukwekkend, hier kon men 6 maanden in verblijven. Het lag in de buurt van het plaatsje Konjic (Bosnië) in de bergen. In Kroatië is de hoofdstad Zagreb heel mooi, er is een beneden stad waar de burgers wonen en een boven stad waar de regeringen en parlement huizen. Er zijn ook veel gezellige terrasjes. Het is allemaal teveel om op te noemen, daarom maar een greep daaruit. Wel dient nog even vermeld te worden dat de hotels in het algemeen goed tot uitstekend (Sarajewo) waren. Conclusie: reis was prachtig, mooi, interessant en gezellig  een ieder had het naar zijn zin, mede ook door de inzet van het team en de diverse gidsen die ons van de nodige informatie voorzagen,  het prachtige weer heeft hier ook aan bijgedragen. Jan en Luud Willemsen

Che Chow en Carla Li zijn meegegaan met onze overwinterreis in Spanje, afgelopen januari. Bij terugkomst heeft hij zijn ervaringen met ons gedeeld. Dit mooie sfeerverhaal delen wij supergraag met jullie! Tot tweemaal toe kreeg ik angina pectoris in het buitenland, waardoor we halsoverkop naar Nederland terug zijn gegaan voor een noodzakelijke behandeling. Mijn echtgenote voelde daarna niet meer de behoefte om naar het buitenland te gaan. Angst dat het weer kon gebeuren. Vakantie was de laatste jaren, mede om familiaire omstandigheden, een zeldzaamheid. Toen ik in het voorjaar van 2018 in de HartbrugReizen las dat men een overwinteringsreis organiseerde begin 2019 naar Spanje, rustig aan met de bus naar het zuiden en (medische) begeleiding van Hartpatiënten Nederland aanwezig, stelde ik voor dat eens te doen. We informeerden naar de (on)mogelijkheden en we kregen prompt antwoord op de door ons gestelde vragen. De correctheid waarmee men ons behandelde en de duidelijke antwoorden op de vragen waren voor ons reden om voor de reis in te schrijven. Op 11 januari vertrokken we met 40 passagiers per bus naar het zonnige Spanje. Via de mistige Ardennen en een besneeuwd Noord-Frankrijk kwamen we in ons eerste hotel in Dijon aan. Een dag later waren we eerder in het zonnige Béziers, waar we ons nog een dik uur konden vermaken, alvorens naar het hotel te gaan. De dag daarop Spanje in, deels langs de kust. Na een verkwikkende nachtrust in Valencia bereikten we Torremolinos, waar we 14 nachten verbleven in hotel Sol Don Pablo. Een mooi hotel, dicht bij zee gelegen, keurige kamers, avond vermaak, een bar, recreatieruimten, zwembad en ontbijt en avondeten middels buffetvorm. Na een dagje vrij om op adem te komen, kon men op facultatieve basis deelnemen aan allerlei excursies. Niets moest, alles mocht, we hebben vakantie, werd er gezegd. Het is teveel om alles wat we dagelijks mee maakten te beschrijven. Daar is het blad van de Hartbrug te klein voor. Maar neem van ons aan dat we enorm hebben genoten. In Sevilla zagen we de Plaza d’Espana, een plein waar gebouwen zijn opgetrokken ten behoeve van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929. De Catedral de Santa Marie de la Sede is de grootste Gotische kathedraal van Europa en men zegt dat Columbus daar begraven is. Bij het openen van de tombe vond men wat botten, waarvan wetenschappelijk vastgesteld zou zijn dat het inderdaad Columbus is. Onze gids vertelde wel dat de botten ongeveer 1,5 ons wogen. Waar de rest van Columbus is, zal wel een raadsel blijven. We bezochten de witte bergdorpjes Mijas en Ronda en keken onze ogen uit in de haven van Marbella naar de rijkdom op het land en die op het water ligt. Schepen waar wij alleen maar van kunnen dromen. Ook Córdoba stond op het programma. In het deel van Spanje waar wij waren – Andalusië – hebben enkele eeuwen lang de Moren gewoond en hun invloed is nog overal merkbaar. Dat zie je terug als men de Mezquita bezoekt. Een moskee met daar midden in een kathedraal. Diverse overheersers en koningen hebben hun invloed gebruikt bij de bouw, zodat er ook verschillende bouwstijlen te zien zijn. Spontaan regelden de chauffeur Yvon samen met Marly en Tiny een avond in Málaga voor een flamenco concert. Eerder waren we al voor een bezoek in Málaga geweest. Hoogtepunt van de reis was het bezoek aan Granada waar het Alhambra ligt. Op de berghellingen van Granada ligt het paleis en fort dat door de Moren en later het katholieke koningspaar, dat Granada heroverde op de Moren, werd gebouwd. De verfijnde kunst en diverse bouwstromen trekken veel bezoekers aan. De Unesco heeft het Alhambra op de werelderfgoed lijst gezet met mede als voorwaarde dat er maar een bepaald aantal bezoekers per dag mag worden toegelaten. Voor ons waren de kaartjes keurig van tevoren geregeld. Verrassend was ons bezoek aan Gibraltar. Door de Brits-Spaanse verhoudingen kom je daar niet zomaar de grens over. Het is gewoon leuk daar eens te zijn geweest. Na de grenscontrole rijdt men over het vliegveld Gibraltar in. Als er een vliegtuig landt of opstijgt gaan de stoplichten voor het autoverkeer op rood en wacht je tot de lichten groen zijn. Waar vindt men zoiets? Yvon en Marly hadden keurig taxi’s geregeld. zodat we over de wel hele smalle bergwegen een mooie rondrit over de rots meemaakten en uiteraard onderweg de apen zagen. De 'wilde' apen zijn officieel makaken (Macaca Sylvanus) en worden hier Berber aapjes genoemd. Ze zouden zijn meegenomen door de Moren of zelf vanuit Noord-Afrika de Straat van Gibraltar zijn overgestoken. En helaas moet dan op een zeker moment de thuisreis worden aanvaard. Gelukkig middels een andere route. Eerst sliepen we in Madrid en ook hier brachten we twee uurtjes door in het centrum alvorens naar het hotel te gaan. Via Biarritz en Orléans bereikten we uiteindelijk Nederland weer. Het was voor ons een zeer geslaagde reis. De hele organisatie was tijdens de reis van drie weken in handen van Tiny, Marly en Yvon. Drie dames die ons van A tot Z goed verzorgd/gereden hebben, zich af en toe zorgen om je maakten als je de indruk wekte moe of niet in orde te zijn, altijd opgewekt iedereen te woord stonden, bij elk uitstapje trouw het AED-apparaat meesjouwden en in de bus voor koffie, thee, soep en verfrissing zorgden. Uiteraard werd er onderweg regel-matig gestopt voor een hapje, drankje en sanitaire stop. We hebben spijt dat we niet eerder op het idee zijn gekomen op stap te gaan met HartbrugReizen. Zowel voor mijn echtgenote als mijzelf was het een heerlijke rustige vakantie omdat je wist dat je altijd op genoemd drietal kon terugvallen. Onze volgende reis is inmiddels al geboekt.

ROERMOND - Een groep enthousiaste mensen is woensdag begonnen aan hun reis naar de Balkan. Rond tien uur vertrok de bus van HartbrugReizen vanaf het station in Roermond. De reizigers maken een avontuurlijke reis door de Balkan. Daarbij doen zij maar liefst vier landen aan waarvan Servië, Bosnië-Herzegovina en Kroatië behoorden tot het voormalige Joegoslavië. Maar ze gaan ook naar Hongarije, naar de prachtige hoofdstad Boedapest! Deze reis brengt hen naar pareltjes van natuurschoon en historie. Vandaag, woensdag dus, steekt het gezelschap in de comfortabele bus snel de grens over en maakt voldoende stops om de benen te strekken. Tijdens de eerste pauze worden de mensen getrakteerd op lekkere verse Limburgse vlaai. Vervolgens gaat de reis verder, via de snelweg, met de nodige tussenstops naar Zuid Duitsland voor een eerste overnachting. De vakantiegangers bezoeken onder meer Boedapest, Novi Sad, Sarajevo, Konjic, Mostar, Jajce en Zagreb. Over ruim twee weken keren de mensen weer terug naar Nederland. Wilt u ook met ons mee op reis voor een onvergetelijke vakantie? Kijk eens naar onze vakantiebestemmingen. Het grote voordeel van HartbrugReizen is, dat in de comfortabele bus medische begeleiding mee gaat. Dat is wel zo’n veilig gevoel! En: niets moet, alles mag! We organiseren talloze excursies naar interessante plekken, vaak met gids – maar niemand is verplicht om daaraan mee te doen!

Op de vertrek dag vroeg op om te vertrekken naar de opstaplaats, NS station in Breukelen. Daar stond een mooie nieuwe bus klaar. We moeten vandaag 750 kilometer rijden, chauffeur Wim moet zijn rijtijden in acht nemen, dus om de paar uur rusten. We kwamen aan bij hotel Zur Alten Post, hartelijke begroeting door de waardin die onmiddellijk moeder Theresia werd genoemd, daarna aan de maaltijd. Goed hotel met eigen slagerij er in. Volgende dag om kwart voor negen vertrek, om de laatste ca. 550 km te rijden naar Bibione. Onderweg zagen we de sneeuw op de bergen, mooi zonnig weer met 21 graden. Kwamen om half zes aan in Bibione bij ons hotel Eden. Mooie kamers met balkon en goed eten, de temperatuur 23 graden. Mooi breed strand en wat opviel kilometers lang strandstoelen gereserveerd voor de hotels (voor ons gratis). Tijdens deze reis bezochten we o.a. Padua, een rondleiding met een vrouwelijke gids die Duits sprak. Via een mooi monumentaal plein op naar de basiliek van St. Antonius. Prachtig, maar te groot en overdadig. Ik liep wat uit de groep en kwam bij een altaar met ‘zwarte beelden’. Daar zag ik een vader met zoon aankomen en die stortte zich ter aarde op de marmeren vloer, vond het op dat moment ontroerend. Op zaterdag 12 mei naar Venetië, 100 km rijden, volop zon. Met de lijnbusboot naar  de stad, half uurtje varen, om 11 uur in een stroom van mensen naar het St. Marcoplein. Mooi uitzicht vanaf de Rialtobrug die de Canal Grande overspant. 13 mei, Moederdag, naar Udine. Naar “kasteel” gelopen, steile helling  met prachtige eeuwenoude gerestaureerde galerij met  opgegraven stenen uit Romeinse tijd. Boven een mooi uitzicht over de stad. 14 mei maandag, naar Triëst, weer een gids, Emanuela. Mooi oud amfitheater, tenminste een helft ervan nog, want Mussolini (oud dictator) vond dat een politiebureau beter tot recht kwam op die plaats. Prachtig plein, Piazza Unitá d’Italia. Wat opviel de vele scooters net zoveel als fietsen in Nederland. De laatste dag 15 mei in de morgen naar de markt in Bibione. Groot, veel kleding en schoenen. Was gezellig druk . ‘s Middags naar Portogruaro, we kwamen aan en het begon te regenen, jammer. We zijn gaan schuilen in de kerk uit de 18e eeuw, mooi stadhuis aan het Palazzo Comunale uit 1494. Bij het avondeten geld opgehaald voor het personeel, goed personeel, altijd behulpzaam, Otto deed de toespraak in het Italiaans en Duits, welgemeend!  De volgende dag vroeg op om naar ons hotel in Bischofsmais te rijden. Moeder “Theresia” verwelkomde ons weer hartelijk, nu hadden we even tijd om foto’s van de omgeving te maken. Heerlijk gegeten en bijtijds bed in. Donderdag 17 mei op huis aan, vlotte reis, Pieter gaf met toepasselijke toespraak een enveloppe met inhoud aan chauffeur Wim en de reisleiding Tiny en Marly. We waren om half zeven in Roermond  en via Eindhoven om half negen in Breukelen. Het was weer een inspannende maar mooie reis. Groeten  Anton Steenkist, Ermelo

Er over horen en de aanrading opvolgen, blijft moeilijk. Toch opbellen en een vriendelijke mevrouw aan de lijn. Gezellig praatje en zij belt nog eens terug. En ja, ik ga mee. Naar Oost Beieren. Doorslag gaf de prachtige plaats aan de Donau. En de vriendelijke dames die voor de verzorging mee zouden gaan. Zondagmorgen 2 september. Het is 9 uur als zoon Peter mij naar Roermond brengt. Het begin van de reis. De drukte in Roermond van vakantiegangers en wegbrengers. Van koffers en tassen en rollaters. Plaatsje zoeken in de bus van Munckhof Reizen, die langzaamaan vol stroomt. Ik vind mijn plaatsje naast een vriendelijk persoontje in het midden van de bus achter de trap. Vertrek en uitzwaaien. Over de A73, door de Roertunnel naar het Zuiden. Grensovergang Aken. De zon schijnt. Kennis maken met mijn buurvrouw Lenie. Al gauw vinden wij elkaar. Gezellig samen en elk voor zich. De dames Marly en Tiny stellen zich voor. Gaan rond met flesjes frisdrank. Uitdelen van rode stevige tassen met "HartBrugReizen " erop, balpennen met een uittrekstrookje "stappenplan reanimatie". Kaartje met telefoonnummers en een fietszadelhoesje. Leuk. Dan is het tijd voor de eerste koffieronde en een praatje met iedereen. Er wordt reikhalzend uitgekeken naar een parkeerplaats. De reden? Er is Limburgse vlaai meegebracht. Ingeladen in Roermond. Verrukkelijk ! Smullen! Verkwikt na deze lekkernij gaan wij weer verder. Om 13.00 uur is de lunchpauze. Tomatensoep heeft de voorkeur, met een broodje en drinken erbij. Iedereen in de bus en verder gaat de tocht. Over de rivier de Mainz, breed en veel scheepsvaart. Twee lange tunnels tussen Würzburg en Neurenberg. Een lange stop. Is ook nodig, even de benen strekken en een luchtje scheppen. Van Muhlhausen uit is het nog 3 km. Omleidingen en een Tom-Tom die het mis heeft maar in de regen komen wij om aan in Elisabethzell. De waard staat ons op te wachten. Maakt een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Doodmoe tuimel ik om 1.uurin bed, opruimen komt morgen wel. Maandag 3 september. De wekker loopt af het is 7 uur in de morgen. Wakker worden in Elisabethszell. Even bijkomen want het was een korte nacht. Maar dan: hupsakè het bed uit en aan de slag. Het is grauw en grijs buiten, een regendag. Een wandeling en dan een heerlijk ontbijt. Mijn lievelingskostje is er ook: gebraden spek! Lekker! Wij gaan onder begeleiding van de hotelier naar Holzkirchen. Zijn naam is Stefan, vertelt de gehele weg er naartoe. Leuke anekdotes en geschiedenis. Boven op de berg staat een groot kloostercomplex met de dorpskerk. Ik moet er niet aan denken, aan de klim voor de zondagse kerkdienst. Elk jaar met Pinksteren is er processie. De omliggende dorpen maken samen een kaars en dragen die naar boven. Deze kaars is 13 meter lang en 50 kilo zwaar, en wordt gedragen door 1 persoon! Vele andere lopen rondom om de kaars op te vangen als deze valt. Het is een zeer mooie kerk. De glas in lood ramen, de preekstoel en de beelden. Maria met kind is wel heel bijzonder. Wij vervolgen onze tocht. Gaan naar Viechtach. Ik ga niet mee naar het diamantmuseum. Loop liever door het plaatsje. Kijken en genieten van alles. Ook hier is weer een mooie kerk vol rijkdom en traditie. Op het kerkplein staat een "beroepenboom". Ik weet eigenlijk niet precies wat de naam is maar het is de moeite waard om te bekijken. Ook een fontein. Mooi. Daarna een ijscafé binnen gelopen en een heerlijke ijskoffie gedronken. Tijd om naar de bus te gaan en terug naar hotel Mariandl. 700 meter hoog ligt Elisabethszell. Lange tocht door het Beierse woud. Wel verharde wegen maar alles is klieder nat. Goed avondeten, muziek en zang als avondvulling. Dinsdag 4 september. Om 9 uur vertrekt de bus naar Joska Glaswereld. Wat hier te zien is: prachtig! Wat die glasblazers kunnen. De gids die ons rondleidt vertelt en vertelt. Wij kijken onze ogen uit. Na de lunch gaan wij naar de Grosser Arber. Het is stijgen en dalen en het is mistig. Steken de Schwarzerregen rivier over. Aangekomen bij de kabelbaan Arber Bergbahn is het droog, de zon komt door de wolken. Maar eenmaal boven is er... mist. Iedereen is gauw uitgekeken en gaat weer naar beneden toe. Maar Marly en ik lopen een eindje. Even 'voelen' hoe het is om zo'n steile berg te beklimmen. Het voelt goed, wel zwaar en wij draaien ons maar om. Beneden wacht de zon! Foto's worden gemaakt van de man en vrouw die over alles heen kijken. Zij zit op de bank en iemand van ons stift haar lippen! Koffie en gebak en de bus wacht weer. Vreselijke stortbuien onderweg terug. De warme maaltijd doet goed. Er is weer muziek vanavond. Woensdag 5 september. Wij gaan naar Passau aan de Donau. Chauffeur Jan vertelt en wijst ons op allerhand wat wij tegenkomen. In Passau een hoge berg op, naar het uitzichtpunt. WAUW! wat mooi! Daarna met de rondvaartboot Sissi de Drie Rivierentocht gemaakt. De Donau, de Inn en de Inz . Zó mooi, die huizen met hun pastelkleurig uiterlijk. Stadswandeling naar de Sint Stephan Dom. Deze bezichtigd. Overweldigend schoon. Terug lopend door een smal steegje kwam ik weer bij de Donau uit. Op het Raadhuisplein een ijskoffie gedronken en genietend rondgekeken. Er staat een 'hoogwatermeter' tegen de muur. In 2013 was de waterstand meer dan 3 meter hoog! Alles onder water! Nu is de waterstand te laag, moet het maanden regenen voor dat het waterpeil 'normaal' is. De bus staat keurig te wachten. Vanwege een wegomlegging over smalle paadjes met mooie vergezichten naar het hotel. Smaakvol eten en zorgen voor een goede zitplaats. De waard Stefen zingt namelijk vanavond zelf. Na een genotvolle avond naar mijn appartement voor een goede nachtrust. Donderdag 6 september. De Zon Schijnt! Waar gaan wij naartoe? Straubing! Waard Stefan gaat mee. Hij vertelt en zingt een beetje. Zijn Beiers klinkt zó mooi. Over berg en door dal met mooie vergezichten. Verder over de autoweg 3. Straubing is een stad met veel kerken en een groot plein. De bus mag niet lang stil staan. Vlug-vlug eruit. Het is een zeer groot beklinkerd plein, voetgangersgebied. Veel kerken maar ook zeer veel boutiekjes en terrasjes. De Sint Jacobskerk wordt bezichtigd. De preekstoel en het orgel. De schilderingen en het glas in lood. De mensen, vroeger, waren echte kunstenaars, vakwerkers!  Op een terrasje in de zon vind ik de mensen terug. Stoelen worden opzij geschoven en ik kan er bij komen zitten. Daarna loop ik met twee dames uit Gouda verder. De winkeltjes worden bekeken en hun waar wordt gekeurd. Die mooie prachtige warme en kleurvolle sjaals! Die kan men toch niet laten hangen, al hangt er thuis genoeg in de kast. Onder een grote parasol eten wij een hapje, drinken wat en wandelen weer terug. De bus komt, inladen en naar 'huis'. Napraten op het zonbeschenen terras met een glas ijskoffie en dan koffers pakken voor zover als het gaat. Na het avondeten, dat zeer bijzonder is, namelijk een uitgebreid buffet (mmm zó lekker!), komt er een Beierse dansgroep. Genieten! De handen op elkaar en bis-bis roepen. Naar de kamers en slapen. Morgen loopt de wekker vroeg af. Vrijdag 7 september. Om zeven uur ontbijt. De koffers worden opgehaald en aan de bus gezet. Gelukkig maar! Alles inladen en waard Stefan komt ons zingend gedag zeggen en uitzwaaien. Jammer, dat ik het zó druk heb met kijken en luisteren dat ik vergeet foto's te maken. Vertrek 8 uur! Marly en Tiny hebben weer de handen vol. Het ochtendpraatje en drinken rondbrengen. Jan heeft goede zin. Hem wacht bij thuiskomst een verrassing. Zijn dochter bevalt vandaag van haar eerste kindje! Wij wensen hem het allerbeste en 'sterkte'. De zon schijnt maar wordt afgewisseld met enorme stortbuien. Verder verloopt de reis voorspoedig. Met een welkome stop nabij Würtsburg. Daar maak ik vanbinnen uit een foto met het bord Frankfurt en de tunnel. Prachtig! Overvliegende vliegtuigen bij Frankfurt. Stau in Limburg aan de Lahn. De Rijn. De geiser van Andernach en een stop in Meckenheim. Nu rechtstreeks naar Roermond. Er was gedacht aan de grensovergang bij Venlo maar door een omleiding is het over Elmpt. Hierdoor zien wij vanaf weg 61 ook nog de bruinkoolafgravingen met die kolossale machines. In Roermond wacht ons een 'welkom' door de thuisblijvers. Iedereen heeft ineens haast. Vlug-vlug de koffers en gedag en 'hou je goed' en 'tot de volgende reis'. Nawoord. Mevrouw aan de telefoon bedankt voor het overhalen. Marly en Tiny hartelijk dank voor alles. Het gaat jullie goed. Misschien tot de volgende keer. Dáááaaaaaaaag ! Margriet van Wandeloo-Everts

Wij kijken met plezier terug op de reis naar Umbrië. We hebben zoveel moois gezien. Verzorging prima en ook de reis op zich. Yvon vonden wij een geweldige chauffeur. We hopen zeker weer een keer mee te gaan en dan een kortere reis. Hartelijke Groet Fred en Marie

We hebben genoten van de reis naar Berlijn. Alles was goed geregeld. Ook was het een fijn gevoel dat er goed voor ons gezorgd werd en ook jullie aandacht voor iedereen was heel plezierig. Wie weet boeken we nog eens een reis bij jullie. We wensen Hartbrugreizen alle goeds toe. Hartelijke groet Gerrit en Berti Smit

Geen zin om in je eentje op vakantie te gaan? Of bang om ziek te worden in het buitenland? Gewoon gaan! VRIJ stapte in de bus voor een ontspannen weekje in Duitsland, mét medische begeleiding. Aan boord lieve, leuke mensen en... twee heuse engelen. En dan zijn er ’s middags, midden in Duitsland, echte Limburgse vlaaien. Op een parkeerplaats langs de snelweg vlakbij Hannover is het even dringen geblazen rond een picknicktafel. Wordt het kersen-, appelkruimel- of rijstevlaai? Met volle mond genieten we van een stukje keuzestress op vakantie, terwijl even verderop het verkeer voortraast. Wij zijn met z’n veertigen rustig met de bus op weg naar Berlijn. Geen stress, niks moet... Dat is het motto van de komende dagen, ontdekken we al snel. Het is, net als de vlaaipauze, de specialiteit van het Limburgse HartbrugReizen. Het reisbureau dat zich heeft toegelegd op reizen naar het buitenland onder medische begeleiding, is nauw verbonden met Hartpatiënten Nederland in Roermond. Dat is een onafhankelijke stichting die al 48 jaar voor hartpatiënten opkomt. Dus er zitten alleen maar zieke mensen in de bus? Welnee! Neem Piet van der Ploeg uit Sassenheim. Het is nog vroeg wanneer de kwieke 89-jarige door zijn dochter wordt uitgezwaaid bij de opstapplaats in Breukelen. „Groeten aan Jeanne!” roept ze hem na. „Dat is mijn reisvriendin”, legt hij uit terwijl hij zich op de voorste bank installeert. „Ze stapt in op de volgende stopplaats.” Van der Ploeg strijkt z’n witgrijze kuif glad, hij verheugt zich zichtbaar op de ontmoeting met haar. Het wordt al de vijfde keer dat ze samen reizen met HartbrugReizen nadat ze elkaar op een vakantietrip naar Italië ontmoetten. Het klikte meteen. Hij vertelt: „Zes jaar geleden overleed mijn vrouw. Dan weet je echt even niet waar je het zoeken moet, hoor. Als je zo lang bij elkaar bent... Maar ja, je moet door, hè. Dat zeiden mijn kinderen ook. Ze spoorden me aan om er toch vooral op uit te blijven trekken. Anders verpieter je. Ik heb dertig jaar in het buitenland gewerkt. In Kenia en Tanzania verzorgde ik de boekhouding voor een Britse organisatie.” Glimmend: „Een prachtige tijd... Prins Bernhard kwam eens op bezoek. Met hem heb ik toen in z’n Dakota een rondje boven het bedrijf gevlogen! Ik heb er vrienden gemaakt die ik nog steeds af en toe opzoek. Maar nu naar Berlijn!” Het weerzien met Jeanne Poppelaars uit Mijnsheerenland is hartelijk. „Daar gaan we weer!” zegt de tachtigjarige die je zeker tien jaar jonger schat. Dat komt mede door het leuke hoedje dat ze op heeft. En door haar ogen die continu op vrolijk staan. Terwijl chauffeur Jan Kessels de bus de Autobahn op stuurt, zegt ze: „Net als Piet ben ik er alleen voor komen te staan. En ik wil nog zoveel. In je uppie reizen is minder dan half zo leuk en daarom zijn we hier ’stamgasten’. Dit is mijn achtste trip met ze. Waarom? Omdat ze je goed in de gaten houden en je toch vrij laten.” Intussen lopen reisleidster Marly van Overveld (30) en verpleegkundige Tiny Claessens (70) door het gangpad de bus door. Vele passagiers kennen zij door en door van vorige reizen. „Hé, wat leuk dat je er weer bij bent! Hoe is het nou met de hond?” Ook serieuze zaken komen aan bod. Even lijkt de bus – we naderen inmiddels ons hotel aan een meer ten zuiden van Berlijn – wel een wachtkamer bij de dokter. Met ieder van de veertig reizigers maken de dames een uitgebreid praatje. Tiny Claessens die al vijf jaar als vrijwilliger met HartbrugReizen meereist, neemt de medische vragenlijst door die iedereen van tevoren heeft ingevuld. Ziektes, pijntjes, medicijnen, rollators... De passagiers vertellen honderduit, alles wordt nauwgezet opgetekend. „Want je weet maar nooit”, zegt Geertje Kok uit Volendam. Ze zit naast haar partner Evert Smit (77) in een boot die door een gondelier op z’n Venetiaans over de waterwegen wordt geduwd van het prachtige Spreewald, ten zuidoosten van Berlijn. Het is de tweede dag van de reis. Chauffeur Jan Kessels heeft ons naar Lübbenau gereden waar we de bus voor twee gondels hebben verruild. Terwijl we fluisterstil door het historische ’Giethoorn van Duitsland’ varen, vertelt Geertje Kok dat ze op haar 54e, negentien jaar geleden, een hartoperatie moest ondergaan. De kordate Volendamse („Iedereen ken ik daar, ja, die ook”): „Ik was er helemaal niet op voorbereid. De ingreep ging goed, maar je wordt nooit meer dezelfde. Medicijnen en afhankelijkheid van anderen, je leven staat op z’n kop. Op zo’n reis als deze voel ik me veilig. Als er wat gebeurt, is er altijd hulp.” Evert Smit knikt en bestelt eenmaal terug aan wal een biertje in de najaarszon. Gebeurt er dan weleens iets ernstigs tijdens een reis? Vrijwilligster Tiny Claessens: „Het is wel voorgekomen dat iemand zich niet goed voelt en in een ziekenhuis wordt opgenomen. Dan blijven we erbij en regelen alles. Maar in de praktijk valt het reuze mee. Onze reizen zijn ook zeker niet alleen bedoeld voor zieken. Iedereen die wat extra ondersteuning wil, is welkom. Mijn werk bestaat voornamelijk uit kleinere dingen zoals helpen met een verband aanleggen of kousen aantrekken. En verder veel luisteren. Iedereen die meereist, heeft mijn telefoon- en kamernummer. Belt u maar!” ’Mede-engel’ Marly van Overveld weet als HartbrugReizen-medewerkster wat het geheim van een geslaagde trip is. In elk reisgezelschap ontpopt de doortastende Limburgse zich dan ook al snel als de ideale schoondochter. Er ontgaat haar niets. Altijd en overal loopt zij bovendien met een AED, om als het nodig is meteen hartreanimatie te kunnen verlenen. „Persoonlijke aandacht vind ik heel belangrijk”, zegt ze. „Op gewone busreizen gaat het er vaak een stuk zakelijker aan toe. Wij creëren een familiesfeer. Verder een rustig programma met veel stops onderweg, niet voor dag en dauw op pad en de nodige vrije tijd.” De volgende dag lopen we in Berlijn bij het Holocaustmonument Piet van der Ploeg en zijn reisvriendin Jeanne Poppelaars tegen het lijf. Ze zijn onder de indruk van de gewijde plek waar kinderen tussen de grote grijze zuilen verstoppertje spelen. „De stad is prachtig”, vindt hij. „Fijn dat we dit mogen meemaken. We hebben onze volgende reis al geboekt, in het voorjaar naar Italië. Daar hebben we elkaar vijf jaar geleden ook ontmoet.” Jeanne Poppelaars lacht: „Maar eerst ga ik nog skiën hoor, ik voel me nog lang geen tachtig!” ​Door Frans Raven Bron: Telegraaf-magazine Vrij 26-01-2019

In april 2019 gaat Picture Vakanties wederom een vakantiecheque beschikbaar stellen van € 500,00. Daarmee willen wij iemand in de Picture zetten. Deze prijs wordt in mei 2019 toegekend. Het is de bedoeling dat een ander, iemand, een echtpaar of een gezin kan voordragen om in de Picture te staan om welke reden dan ook. De vakantiecheque is dan te gebruiken bij 1 van onze eigenaren/ deelnemers. De cheque wordt niet in geld uitbetaald, maar het bedrag wordt door ons overgemaakt naar de locatie/ reis die men uitkiest. Dus weet u iemand? Graag een korte beschrijving voor wie en waarom u deze persoon, gezin of echtpaar voordraagt voor deze vakantiecheque. info@picturevakanties.nl